Tbilisi In/Sights: Collective Statement

//EN

With the intention to clarify the events to national and international friends, partners and supporters, and after being selected as part of the Georgian Pavilion, the team of Tbilisi In/Sights releases a collective statement about the recent decision of the Georgian Ministry of Culture and Monument Protection to withdraw from the 14th Architecture Biennale in Venice.

With this expression of views we aim to establish a common ground for exchanges focused on contents and strategies for arts and culture, not taking in account the superficiality of gossips, rumors, judgements and accusations circulated in the last weeks about the issue.

Tbilisi March 21, 2014

 

The project Tbilisi In/Sights was conceived by our team consisting of artist Tamuna Chabashvili, anthropologist Data Chigholashvili, architect Gvantsa Nikolaishvili and the two curators Lucrezia Cippitelli and Katharina Stadler. It was envisioned around the given theme and concept of this year’s 14th Architecture Biennale in Venice ‘Fundamentals’, curated by Rem Koolhaas, as well as the ‘Kamikaze Loggia’, last year’s Georgian Pavilion at the 55th Venice Art Biennale, designed by Gio Sumbadze and Thea Djordjadze and curated by Joanna Warsza.

Tbilisi In/Sights proposed a new model for a National Pavilion at Venice Biennale: the set up of a space for sharing knowledge and interacting on a personal level, in the framework of the Biennale, where National Pavilions are established as huge and expensive representational machines, with no connection with the context they are placed in. We conceived this project as an open, process-oriented path, where both the physical set up of the inner part of the Pavilion and the possible outputs of the final residencies, were to be strongly rooted in a field-research in Venice and in the prior conceptualization in Tbilisi.

By proposing the Pavilion as an interior of a home and the archive as a private, un-organized, intimate and personal collection, we considered behavioral transparency, narration, communication, personal voices as core centers of an inhabited space: a “fundamental”. An antithesis to the reserved and the often detached behavior assumed by individuals in public spaces, considered here as sense of not-belonging, inhabited if transformed in private space.

In a second section called Community Lab, Tamuna Chabashvili (Public Space with a Roof), Data Chigholashvili and Gvantsa Nikolaishvili (Tbilisi Flaneuress) were invited for one month residencies in Venice as to rethink structures of daily life in the broader context of the globalized cities, using Venice as an experimental laboratory to situate and propose possible inputs, with a strong connection with local communities and carrying at the same time a careful awareness towards the problematics of global cities, using community-based practices as an experimental tool of intervention, with a Georgian perspective.

Gentrification; the phenomenon of mass tourism and its impact on urban policies; the gradually increasing gap existing between city life and the paths of global cultural trotters, which consumes the city without any real connection with its inhabitants. Participants were asked to think, locate and set “situations”, strictly cooperating with two Venice-based organizations – “Cake Away” and “Green Spin”, – which work with local communities in the city.

Tbilisi In/Sights also involved the production of two publications, a Pavilion catalogue designed as a pocket book to be functional, handy and take notes as well as a special issue of London-based, international magazine “PEAR – Paper on Emerging Architectural Research”, with contributions of invited scholars, architects and thinkers from Georgia.

During the days of the finissage of the Biennale, at the end of November, Tbilisi In/Sightswould have presented, in public events, the community projects and the special issue of PEAR.

–––––

After submitting our proposal by January 30, 2014 we were contacted by the Georgian Ministry of Culture and Monument Protection a few days later, on February 3, with the question if we were open for collaboration. Two days later during a meeting at the Ministry of Culture and Monument Protection, we agreed on collaborating with Khatuna Khabuliani’s mirror facade structure, part of the submitted project ‘Transforming Georgia’ (1). Again two days later, on February 7, we heard about the jury’s final decision: our project with the addendum of the mirror facade were selected as this year’s Georgian participation at the 14th Architecture Biennale in Venice.

During the two weeks following the jury’s decision the communication with the Ministry of Culture and Monument Protection – mostly through short phone calls – was rather vague. The general message concluded in things were being discussed and that we should downscale our budget, although we had already found collaboration and sponsors for 20% of our overall budget (2).

In the meantime we proposed and organized to meet with our new collaborative partners, and first met on February 17. Cooperations are always challenging, yet us, both sides, had taken on that challenge of working together for this year’s Georgian Pavilion. Until our first meeting the ministry still had not taken action as to clarify insecurities regarding budget and commissioner. All of us already felt the pressure of time concerning the amount of work ahead of us. During that meeting we suggested to work on the opposition of our projects, not as to smooth them out but as to bring them together through exactly this juxtaposition of our methodologies and concepts. Our idea was to collaborate not only side by side but through putting a finger on the differences to edit a short common statement for the Biennale Catalogue. Our partners did not agree, rather emphasizing that there was nothing wrong with letting our projects exist side by side, without a common discursive ground.

In the following days there were no news from the ministry, just a repetitive ‘we are working on it’ whenever we called. We continued to approach our partners since the deadline for the Biennale Catalogue was drawing close (February 28) and initiated and agreed on another meeting on February 24, the day before the deadline set by the Biennale for all official entries to be submitted. This meeting ended before its beginning with a phone conversation with the ministry telling us that our project was cancelled and the complete project of our collaborative partners had been chosen instead.

This decision we could hardly understand. The Ministry of Culture and Monument Protection informed us that our proposal could not be selected for not having visual material and that the jury’s decision to choose not only one project was not legal. This surprised us even more since the Call for Application stated: ‘The commission reveals the best project(s) with the majority of the votes, in open voting, and prepares corresponding conclusion for the protocol. The decision of the commission is final and not subject to appeal.’(3) Later an additional argument entered the scene that one can not be asked to alter one’s project – despite both projects having stated their agreement on collaboration.

Even harder to grasp than the ambiguous ministry decision was the fact that in that very moment our collaborative partners left to work on their project alone, not standing up for our joint projects and with no notion of neither collaboration nor solidarity.

Over the next days we talked with different members of the jury, explaining our continuous wish for collaboration and our disbelief in what had happened. We were extremely thankful that the jury did not just shrug the situation off, but stood behind its decision, inquiring at the ministry about the previous proceedings and demanding to be taken seriously by both time and expertise they had given free of charge.

Since we firmly believe in the strength of our platform and the proposal we shaped, the disappointment was a given. Nevertheless, we thought about how to make the best of the situation and agreed, as a team, to reshape our project to be exhibited in Georgia: as to continue working together, it will be shown at Gallery Nectar in Tbilisi in October 2014. Though we had to cancel our collaboration with our partners in Venice, we are still aiming to edit a special issue with PEAR, focused on the city of Tbilisi.

During those days of both discussing what has happened and how to proceed, we received on March 7 the information about the ministry’s decision to cancel the Georgian Pavilion as a whole for this year’s Biennale. Though we knew that both Georgian and international jury had protested the ministry’s decision, asking the ministry to make another call, and then because of the tight time frame to either respect the jury’s decision or withdraw from the Biennale, we did not think it would make any difference, since the previous jury’s decision – and its work – had meant so little to the Ministry of Culture and Monument Protection. We are also very concerned about the ministry’s official statement, published on March 17 (4) which blamed the jury for the withdrawal of Georgia from the Biennale, stating: ‘Making a joint project out of two proposed projects by the committee is not only unacceptable from the legal point of view, but it is also not logical. By this decision, the committee made it clear that neither of selected projects met their requirements. The ministry of culture and monument protection decided that it was not right to merge two different projects and this way finance the project, which was not proposed. The conclusion of the committee was against the regulations of the contest, which did not imply modification or merging of proposed projects.
Moreover, merging two projects would have raised the budget significantly and it would have been more than hundreds of thousands of Georgian Lari.’(5)

We were very happy to be selected to represent Georgia and we were open to improve our project and cooperate with other partners, in order to merge the curatorial concept and develop the pavilion as an even stronger project. Now after the cancellation of our joint project as to represent Georgia in its contradictions in Venice we wonder how the funds allocated for the Biennale will be spent. The vague communication from the side of the ministry lead to unnecessary tensions. We believe that with a clearer process of information sharing and a mutual interest in cooperating on a horizontal level for the success of the Georgian Pavilion (and not for the visibility of single projects), this year’s participation at the Architecture Biennale in Venice could have been very special, both in the process of collaboration and in the representation of Georgia.

To us the behavior of the Ministry of Culture and Monument Protection regarding the Georgian Pavilion at the 14th Architecture Biennale in Venice is totally unacceptable. The way people – both of the jury and the project teams – are treated shows a clear disrespectfulness of expertise, time and energy. The randomness in the process seems against the law, while trying to justify decisions and actions somehow. Therefore further clarification needs to be sought through a thorough investigation as to elucidate both how and why this year’s participation in Venice failed and where the money allocated for the Biennale will go.

We would like to thank the jury for standing up against being overpowered by an unknown political agenda, and also everybody else who organized and got involved in public debates and programs as to seek clarification.

–––––

1. The interactive archival platform, main element of the project ‘Save Tbilisi’ curated by Lena Kiladze, which had also been shortlisted was also discussed regarding the possibilities of collaboration during that meeting. Because of irreconcilabilities regarding the interior set up the jury was yet again asked to take a vote after a final set of presentations.
2. The overall budget of Tbilisi In/Sights summed up to 60.000 €.
3. http://www.culture.gov.ge/topicdetals-11.8954.html
4. The official statement was published in Georgian only:http://www.culture.gov.ge/topicdetals-1.9866.html
5. http://www.culture.gov.ge/topicdetals-1.9866.html

–––––––––––

To contact the Tbilisi In/Sights team please go here. 

//KA

პროექტ Tbilisi In/Sights-ის გუნდი ვაქვეყნებთ ჯგუფურ განცხადებას საქართველოს კულტურისა და ძეგლთა დაცვის სამინისტროს მიერ, ვენეციის მე-14 არქიტექტურის ბიენალეზე მონაწილეობის გაუქმების გადაწყვეტილების შესახებ. განცხადების მიზანია, რომ ადგილობრივ და საერთაშორისო მეგობრებს, პარტნიორებს და მხარდამჭერებს ავუხსნათ სიტუაცია, რამდენადაც ჩვენი პროექტი შერჩეული იყო ბიენალეზე საქართველოს პავილიონის ნაწილად.

ამ აზრთა გამოხატვით, გვსურს შევქმნათ საფუძველი ხელოვნებისა და კულტურის შესახებ ინფორმაციისა და სტრატეგიების გასაზიარებლად.

თბილისი, 21 მარტი 2014

 

პროექტი Tbilisi In/Sights შეიქმნა ჩვენი გუნდის მიერ, რომელშიც შედიან: ხელოვანი თამუნა ჭაბაშვილი, ანთროპოლოგი დათა ჭიღოლაშვილი, არქიტექტორი გვანცა ნიკოლაიშვილი და ორი კურატორი, ლუკრეცია ჩიპიტელი და კატარინა შტადლერი. პროექტი შექმნილი იყო ვენეციის მე-14 არქიტექტურის ბიენალეს თემისა და კონცეფციის ირგვლივ – „საფუძვლები“ (‘Fundamentals’) რომლის კურატორია რემ კულჰაასი და ასევე, პროექტი კავშირში იყო „კამიკაძე ლოჯია“-სთან, ვენეციის 55-ე ხელოვნების ბიენალეზე, წინა წლის საქართველოს პავილიონთან, რომელიც შეიქმნა გიო სუმბაძისა და თეა ჯორჯაძის მიერ და კურატორი იყო ჯოანა ვარშა.

პროექტი Tbilisi In/Sights-ის მიერ შემოთავაზებული იყო ვენეციის ბიენალეზე ეროვნული პავილიონის ახალი მოდელი: უნდა შექმნილიყო სივრცე ცოდნის გაცვლისა და პიროვნულ დონეზე ურთიერთობისათვის. ბიენალეს ფარგლებში წარმოდგენილი ეროვნული პავილიონები ყალიბდება როგორც მასიური და ძვირადღირებული წარმომადგენლობითი მექანიზმები, რომლებსაც არ აქვთ კავშირი იმ კონტექსტთან, რომელშიც განთავსებულნი არიან. ჩვენ ეს პროექტი დავიწყეთ როგორც ღია, პროცესზე ორიენტირებული გზა, სადაც პავილიონის შიდა სივრცის ფიზიკური მოწყობა და რეზიდენციების შედეგები, მჭიდროდ იქნებოდა დაკავშირებული ვენეციაში განხორციელებულ საველე კვლევასა და თბილისში განვითარებულ წინარე კონცეპტუალიზაციასთან.

პავილიონი შემოთავაზებული იყო, როგორც სახლის ინტერიერისა და პირადი, უცნობი, ინტიმური და პერსონალური კოლექციების არქივი; ჩვენ განვიხილავდით ქცევით თავისუფლებას, თხრობას, კომუნიკაციასა და ინდივიდუალურ ხმებს დასახლებული სივრცის ცენტრალურ ნაწილად: ‘საფუძველი’. ეს არის ანტითეზა იმ თავშეკავებული და განცალკევებული ქცევისა, რომელსაც ინდივიდები ქმნიან საჯარო სივრცეებთან მიმართებაში და აქ განიხილება როგორც არ-მიკუთვნების გრძნობა, რომელიც დასახლებული ხდება პირად სივრცეში ტრანსფორმაციის შედეგად.
მეორე სექციაში, რომელსაც Community Lab ეწოდებოდა, თამუნა ჭაბაშვილი (Public Space with a Roof), დათა ჭიღოლაშვილი და გვანცა ნიკოლაიშვილი (Tbilisi Flaneuress), მოწვეულნი იქნებოდნენ ვენეციაში ერთთვიან რეზიდენციებში, რათა გადაეაზრებინათ ზოგადად გლობალიზებულ ქალაქებში არსებული ყოველდღიური ცხოვრების სტრუქტურები. ამისათვის ისინი გამოიყენებდნენ ვენეციას, როგორც ექსპერიმენტულ ლაბორატორიას შესაძლო შედეგების განსათავსებლად და შემოსათავაზებლად. აქ ნაგულისხმები იყო ადგილობრივ თემებთან მჭიდრო კავშირი და ამავდროულად, გლობალური ქალაქების პრობლემატიკის დეტალური გააზრება, სადაც გამოყენებული იქნებოდა ქართული პერსპექტივა და თემზე დაფუძნებული პრაქტიკა, როგორც ინტერვენციის ექსპერიმენტული საშუალება.
ჯენტრიფიკაცია; მასიური ტურიზმის ფენომენი და ურბანულ პოლიტიკაზე მისი გავლენა; მუდმივად ზრდადი სიცარიელე ქალაქის ცხოვრებასა და გლობალური კულტურის ნაკვალევს შორის, რომელიც შთანთქავს ქალაქს მის მაცხოვრებლებთან ყოველგვარი კავშირის გარეშე. მონაწილეებს უნდა ეფიქრათ, შეექმნათ და განეთავსებინათ „სიტუაციები“, რაც განხორციელდებოდა ვენეციაში ადგილობრივ თემებთან მომუშავე ორ ორგანიზაციასთან, “Cake Away” და “Green Spin”-თან მჭიდრო თანამშრომლობით.

პროექტი Tbilisi In/Sights, ასევე, გულისხმობდა ორი პუბლიკაციის შექმნას: 1.პავილიონის კატალოგი უბის წიგნაკის სტილში, რომელიც იქნებოდა ფუნქციური, მოსახერხებელი და შენიშვნების ჩასაწერი; 2.ლონდონში არსებული საერთაშორისო ჟურნალ “PEAR – Paper on Emerging Architectural Research”-ის სპეციალური გამოცემა, რომელშიც თავმოყრილი იქნებოდა საქართველოდან მოწვეული მეცნიერების, არქიტექტორებისა და მოაზროვნეების მიერ მოწოდებული მასალა.

ბიენალეს დახურვის დღეების დროს, ნოემბრის ბოლოსკენ, Tbilisi In/Sights-ს წარმოადგენდა საჯარო ღონისძიებებს – თემურ პროექტებსა და „PEAR“-ის სპეციალურ გამოცემას.

–––––

2014 წლის 30 იანვარს ჩავაბარეთ ჩვენი პროექტის განაცხადი და რამდენიმე დღეში, 3 თებერვალს დაგვიკავშირდა საქართველოს კულტურისა და ძეგლთა დაცვის სამინისტრო შეკითხვით, თანახმა ვიყავით თუ არა თანამშრომლობაზე. 2 დღის შემდეგ, კულტურისა და ძეგლთა დაცვის სამინისტროში გამართულ შეხვედრაზე შევთანხმდით თანამშრომლობაზე, რომლის ფარგლებშიც შედიოდა ხათუნა ხაბულიანის პროექტიდან სარკისებრი ფასადის სტრუქტურა, კონკურში მონაწილე პროექტ ‘Transforming Georgia’-ს ნაწილი (1). ორი დღის შემდეგ, 7 თებერვალს შევიტყვეთ ჟიურის საბოლოო გადაწყვეტილება: ჩვენი პროექტი, სარკისებრივი ფასადის დამატებით, შერჩეული იქნა ამ წელს, ვენეციის მე-14 არქიტექტურის ბიენალეზე საქართველოს წარსადგენად.

ჟიურის გადაწყვეტილების შემდეგ, ორი კვირის განმავლობაში კულტურისა და ძეგლთა დაცვის სამინისტროსთან კომუნიკაცია (ძირითადად მოკლე სატელეფონო საუბრების დონეზე) გაურკვეველი ხასიათის იყო. ძირითადად გვატყობინებდნენ, რომ რაღაცეები განხილვის დონეზე იყო და რომ ჩვენი ბიუჯეტი უნდა შეგვემცირებინა, მიუხედავად იმისა, რომ თანამშრომლობა და დაფინანსება ჩვენი მთლიანი ბიუჯეტის 20%-სთვის უკვე გარკვეული გვქონდა (2).

ამ პერიოდში, ჩვენ შევთავაზეთ და ორგანიზება გავუწიეთ ახალ პარტნიორებთან შეხვედრას და პირველად 17 თებერვალს შევხვდით. თანამშრომლობა ყოველთვის სირთულეებს მოიცავს, თუმცა, ორივე მხარეს გამოთქმული გვქონდა მზადყოფნა ამ წლის საქართველოს პავილიონისთვის თანამშრომლობის გამოწვევაზე. ჩვენ პირველ შეხვედრამდე, სამინისტროს ჯერ კიდევ არ ქონდა არაფერი გაკეთებული ბიუჯეტისა და კომისარის საკითხების მოსაგვარებლად. ყველა ჩვენგანი უკვე ვგრძნობდით დროის ფაქტორისა და მომავალი სამუშაოს სირთულეებს. ამ შეხვედრაზე ჩვენ შევთავაზეთ პარტნიორებს, რომ ჩვენი პროექტები არსებული მეთოდოლოგიებისა და კონცეფციების საპირისპირო ხასიათიდან გამომდინარე გაგვეერთიანებინა. ჩვენი იდეა იყო რომ გვეთანამშრომლა არა მხოლოდ გვერდი-გვერდ, არამედ განსხვავებების წარმოჩენითაც და ამის საჩვენებლად, ბიენალეს კატალოგში მოკლე საერთო განაცხადის შექმნით. ჩვენი პარტნიორები არ დათანხმდნენ და ხაზი გაუსვეს, რომ ვერაფერს ხედავდნენ ცუდს იმაში, რომ ჩვენს პროექტებს უბრალოდ გვერდი-გვერდ ეარსებათ, საერთო თანმიმდევრული საფუძვლის გარეშე.

მომდევნო დღეებში სამინისტროსგან სიახლეები არ ყოფილა. როდესაც ვრეკავდით, მხოლოდ განმეორებად „ჩვენ ვმუშაობთ ამაზე“-ს ვიღებდით პასუხად. ჩვენ განვაგრძეთ ჩვენ პარტნიორებთან კონტაქტი, რამდენადაც ბიენალეს კატალოგის მასალის ჩაბარების ბოლო ვადა ახლოვდებოდა (28 თებერვალი). ინიციატივა გამოვიჩინეთ და შევთანხდმით 24 თებერვალს მორიგ შეხვედრაზე, იმ თარიღამდე ერთი დღით ადრე, როდესაც ბიენალე ყველა ოფიციალური მონაწილის მონაცემების გადაცემას ითხოვდა. ეს შეხვედრა დაწყებამდე დამთავრდა, რამდენადაც სამინისტროდან დაგვირეკეს და შეგვატყობინეს, რომ ჩვენი პროექტი გაუქმებულია და სამაგიეროდ, ჩვენი პარტნიორის პროექტი სრულად არის შერჩეული.
ეს გადაწყვეტილება ჩვენთვის გაუგებარი იყო. კულტურისა და ძეგლთა დაცვის სამინისტრომ შეგვატყობინა, რომ ჩვენი განაცხადი შერჩეული ვერ იქნებოდა, რამდენადაც მასში ვიზუალური მასალა არ იყო მოცემული და რომ ჟიურის გადაწყვეტილება მხოლოდ ერთი პროექტის არ არჩევის შესახებ ლეგალური არ იყო. ამან კიდევ უფრო გაგვაკვირვა, რამდენადაც კონკურსის განაცხადში ეწერა: „კომისია ხმათა უმრავლესობით, ღია წესით, იღებს გადაწყვეტილებას საუკეთესო გამარჯვებული პროექტ(ებ)ის გამოვლენის თაობაზე და ამზადებს სათანადო ოქმისთვის დასკვნას. კომისიის გადაწყვეტილება საბოლოოა და გასაჩივრებას არ ექვემდებარება.“(3) მოგვიანებით გამოჩნდა დამატებითი არგუმენტიც, რის მიხედვითაც იკრძალება არსებული პროექტების შეცვლა, მიუხედავად იმისა, რომ ორივე პროექტს დადასტურებული გვქონდა თანამშრომლობის სურვილი.
სამინისტროს ბუნდოვან გადაწყვეტილებაზე უფრო რთულად აღსაქმელი იყო ის ფაქტი, რომ ჩვენი პარტნიორები იმავე მომენტში დათანხმდნენ მხოლოდ საკუთარ პროექტზე მუშაობას, ნაცვლად იმისა რომ გამოეჩინათ სოლიდარობა და თანამშრომლობა და მხარი დაეჭირათ გაერთიანებული პროექტისათვის.

შემდეგი დღეების განმავლობაში ჩვენ ველაპარაკეთ ჟიურის სხვადასხვა წევრებს და ავუხსენით ჩვენი მზადყოფნა თანამშრომლობის გასაგრძელებლად და მომხდარის დაჯერების სირთულე. ჩვენ ძალიან მადლიერები ვართ, რომ ჟიურიმ უბრალოდ არ მიატოვა სიტუაცია და დაიცვა თავისი გადაწყვეტილება. კერძოდ, სამინისტროსგან მოითხოვდნენ მათ მიერ უსასყიდლოდ დახარჯული დროისა და გაწეული საქმიანობის სერიოზულად აღქმას.

რამდენადაც ჩვენ მტკიცედ გვჯერა ჩვენი პლატფორმისა და განაცხადის სიძლიერის, ჩვენი იმედგაცრუება გასაგებიცაა. მიუხედავად ამისა, ჩვენ ვიფიქრეთ ამ სიტუაციიდან საუკეთესო გამოსავლის შესახებ და შევთანხმდით, როგორც გუნდი, რომ გადავაკეთებთ ჩვენ პროექტს იმისათვის, რომ საქართველოში იყოს წარმოდგენილი: ჯგუფური მუშაობის შედეგად პროექტი წარმოდგენილი იქნება თბილისში, გალერეა ნექტარში 2014 წლის ოქტომბერში. ასევე, მიუხედავად იმისა, რომ მოგვიწია ვენეციაში ჩვენ პარტნიორებთან თანამშრომლობის გაუქმება, ჩვენ მაინც ვგეგმავთ PEAR-ის სპეციალური გამოცემის შექმნას, რომელშიც ყურადღება იქნება გამახვილებული ქალაქ თბილისზე.

იმ პერიოდში, როდესაც განვიხილავდით იმას თუ რა მოხდა და როგორ უნდა გავაგრძელოთ ეს საქმე, 7 მარტს მივიღეთ ინფორმაცია, რომ სამინისტრომ გადაწყვიტა მთლიანად გააუქმოს საქართველოს პავილიონი ამ წლის ბიენალეზე. ჩვენ ვიცოდით, რომ ჟიურის ორივე მხარემ, ქართულმა და საერთაშორისომ, გააპროტესტა სამინისტროს გადაწყვეტილება და მოთხოვა მას ახალი კონკურსის გამოცხადება. მოგვიანებით, რამდენადაც ამისათვის საკმარისი დრო აღარ იყო, მათ მოითხოვეს რომ ან ჟიურის გადაწყვეტილებით გაგრძელებულიყო ეს საკითხი ან ბიენალეზე არ მომხდარიყო წარდგენა. არ გვეგონა, თუ ამას რაიმე შედეგი მოჰყვებოდა, რამდენადაც ჟიურის წინა გადაწყვეტილება და გაწეული სამუშაო ასე ცოტას ნიშნავდა კულტურისა და ძეგლთა დაცვის სამინისტროსთვის. ჩვენ, ასევე, შეშფოთებულნი ვართ სამინისტროს ოფიციალური განაცხადის თაობაზე, რომელიც 17 მარტს (4) გაკეთდა და სადაც ბიენალეზე წარდგენის გაუქმებაში დადანაშაულებულია ჟიური, კერძოდ:

„კომისიის მიერ ორი საკონკურსო პროექტის შერწყმა ან სხვა მხრივ მოდიფიცირება, არა მხოლოდ სამართლებრივი თვალსაზრისითაა მიუღებელი, არამედ ალოგიკურიცაა. ამ გადაწყვეტილებით კომისიამ ცხადყო, რომ შერჩეული პროექტებიდან არცერთმა არ დააკმაყოფილა მათი მოთხოვნები. კულტურისა და ძეგლთა დაცვის სამინისტრომ გაუმართლებლად მიიჩნია ორი სხვადასხვა პროექტის გაერთიანება და ასეთი გზით ისეთი პროექტის დაფინანსება, რომელიც საკონკურსოდ წარმოდგენილი არ ყოფილა. კომისიის დასკვნა ეწინააღმდეგებოდა საკონკურსო პირობებს, რომელიც არ გულისხმობდა საავტორო პროექტების შეცვლას ან გაერთიანებას. გარდა ამისა, ორი პროექტის გაერთიანება მნიშვნელოვნად გაზრდიდა ბიუჯეტს და იგი გასცდებოდა ასეულობით ათას ლარს.“(5)

ჩვენ მოხარულები ვიყავით რომ შეგვარჩიეს საქართველოს წარსადგენად და ასევე, მზად ვიყავით ჩვენი პროექტის გასაუმჯობესებლად და სხვა პარტნიორებთან სათანამშრომლოდ, რათა გაგვეერთიანებინა კურატორთა კონცეფციები და პავილიონი კიდევ უფრო ძლიერ პროექტად გვექცია. იმ გაერთიანებული პროექტის გაუქმების შემდეგ, რომელსაც ვენეციაში საქართველო უნდა წარმოედგინა თავისი წინააღმდეგობებით, გვაინტერესებს როგორ გაიხარჯება ის თანხები, რაც გამოყოფილი იყო ბიენალესთვის. სამინისტროს მხრიდან ბუნდოვანმა კომუნიკაციამ გამოიწვია არასასურველი უხერხულობები. ჩვენ გვჯერა, რომ თუ იქნებოდა ინფორმაციის გაცვლის უფრო გამჭვირვალე პროცესი და ჰორიზონტალურ დონეზე საერთო თანამშრომლობის ინტერესი იმისათვის რომ წარმატებული ყოფილიყო საქართველოს პავილიონი (და არა კონკრეტული პროექტების ხილვადობა), ამ წლის ვენეციის არქიტექტურის ბიენალეზე მონაწილეობა განსაკუთრებული იქნებოდა თანამშრომლობის პროცესისა და საქართველოს წარდგენის კუთხით.

ჩვენთვის აბსოლუტურად მიუღებელია კულტურისა და ძეგლთა დაცვის სამინისტროს ქმედებები, რაც უკავშირდება ვენეციის მე-14 არქიტექტურის ბიენალეზე საქართველოს პავილიონს. ადამიანების (როგორც ჟიურის წევრების, ასევე, პროექტების გუნდების) მიმართ მსგავსი მოპყრობა ცხადყოფს პროფესიონალიზმის, დახარჯული დროისა და ენერგიის უპატივცემულობას. პროცესში არსებული გაურკვევლობა კანონის საწინააღმდეგო ჩანს, მაშინ როდესაც არის გადაწყვეტილებებისა და ქმედებების გამართლების ერთგვარი მცდელობა. შესაბამისად, უნდა იქნას მოპოვებული დამატებითი ახსნა-განმარტებები და ჩატარდეს საფუძვლიანი გამოძიება იმისათვის, რომ ნაჩვენები იქნას როგორ და რატომ ჩავარდა ვენეციის წლევანდელი მონაწილეობა და სად წავა ის თანხა, რაც გამოყოფილი იყო ბიენალესთვის.

მადლობა გვინდა გადავუხადოთ ჟიურის, რომელიც წინ აღუდგა გაურკვეველი პოლიტიკური გეგმის მათზე გამარჯვებას და ასევე ყველას, ვინც ორგანიზება გაუწია და ჩაერთო საჯარო დებატებსა და პროგრამებში ახსნა-განმარტების მოთხოვნის მიზნით.

–––––

1. შეხვედრაზე შესაძლო თანამშრომლობისათვის, ასევე, განხილული იყო ლენა კილაძის საკურატორო პროექტ ‘Save Tbilisi’-ის ძირითადი ელემენტი, ინტერაქტიული საარქივო პლატფორმა, რომელიც შედიოდა გადარჩეული პროექტების სიაში. თუმცა, ინტერიერის მოწყობის შეუთავსებლობის გამო, გადაწყდა საბოლოო პრეზენტაციების მოწყობა და ჟიურის მიერ ხელახალი არჩევანის გაკეთება.
2. პროექტ Tbilisi In/Sight-ის მთლიანი ბიუჯეტი 60.000 €-მდე თანხას შეადგენდა.
3. http://www.culture.gov.ge/topicdetals-1.9217.html
4. ოფიციალური განაცხადი წარმოდგენილი იქნა მხოლოდ ქართულ ენაზე:http://www.culture.gov.ge/topicdetals-1.9866.html
5. http://www.culture.gov.ge/topicdetals-1.9866.html